Anne wandelt iedere week met een groep van 15 mensen. Een van de avonden hebben ze een test op het programma staan. �We liepen verschillende rondjes rond de ijsbaan, waarbij steeds de tijd werd opgenomen. Ik liep mijn rondje en werd opgeschrikt door rumoer achter me. Ik draaide me om en ik zag dat vlak achter mij een van mijn groepsgenoten op de grond lag. Een man van een jaar of zestig. Ik ging naar hem toe.�Anne begint met de hartmassage, terwijl de andere twee lopers het beademen afwisselen. Iemand belt 1-1-2 en al vrij snel arriveert de ambulance. �Ondertussen masseerde ik door, maar ik was erg opgelucht toen ik van de ambulanceverpleegkundige het sein kreeg dat ik mocht stoppen.�

De trainer bood de lopers aan de volgende dag bij hem thuis te komen om na te praten. Na een slechte nacht is Anne blij dat ze haar verhaal kan delen met haar loopmaatjes. �Het was fijn om met elkaar na te praten: de losse puzzelstukjes werden steeds meer ��n geheel. Ik heb veel steun gehad aan andere eerstehulpverleners.�

Nieuwsgierig hoe het met het slachtoffer is afgelopen of welke tips Anne heeft voor mensen die hebben gereanimeerd? Schaf het boek `Help, ik heb gereanimeerd!� nu aan met korting.