Uit de oude doos: Vergiftiging

geplaatst op 10 juni 2019
Vergiftiging kan in verschillende vormen voorkomen en vergt dan ook per oorzaak een andere aanpak. Bij de reddingsactie is het echter altijd al van belang geweest dat de hulpverlener ervoor zorgt niet zelf besmet te raken. Toch is het Eerste Hulp-advies door de jaren heen ook veranderd. Zo laten we een slangenbeet tegenwoordig over aan de professionals.
Gifstoffen en vergiftiging houden de mensheid al eeuwenlang bezig. De oude Grieken en Romeinen maakten er reeds veel gebruik van. In de eerste uitgave van Het Oranje Kruis-boekje werd er al onderscheid gemaakt tussen drie soorten vergiftiging:
  1. Vergiftiging door het inademen van vergiftige of te weinig zuurstofhoudende lucht
  2. Vergiftiging vanuit het maag-darmkanaal
  3. Vergiftiging door het geraken van vergift op kwaadaardig vuil in wonden.
Vanaf 1935 kwam daar nog een vierde optie bij: vergiftiging door opname van stoffen door de onbeschadigde huid. Het is dus zaak allereerst uit te vinden met wat voor vergiftiging we te maken hebben. 
Inademing
Het was in 1913 al duidelijk dat er bij inademing van giftige stoffen allereerst voor frisse lucht gezorgd moest worden. De manier waarop dit te doen, is uitvoerig beschreven in de eerste druk van Het Oranje Kruis-boekje:
�Haal, voordat gij het vertrek binnengaat,